फिचर

जसले आफूजस्तै दृष्टिविहीन साथीहरूलाई प्याराग्लाइडिङ गराइन् 

सृष्टि केसी गत अगस्त १ मा  दोस्रो पटक प्याराग्लाइडिङ गरिरहेकी थिइन् । उनलाई त्यो...

सेक्युरिटी गार्ड र इँटा मजदुर हुँदै गायक बनेका अलिफ खानको प्रेरणादायी कथा

अहिले सफलताको चुलीमा आइपुग्दा उनलाई फेरि तल झर्छु कि भन्ने कुनै डर छैन ।

आफैँ लथालिङ्ग सरकारी कार्यालय (फोटो कथा)

अशक्त सरकारी कार्यालयबाट जनताले सहज, सरल र छिटो छरितो सेवा पाइन्छ भनेर कसरी आस...

उनी कोहीभन्दा कम छैनन् तर पनि पितृसत्ताले व्यावसायिक ड्रमर बन्न दिएन

सेन्ट मेरिज स्कुलमा छ कक्षा पढ्ने गरी भर्ना भएपछिको कुरा । सारा महर्जनलाई त्यहाँको...

भुटानी शरणार्थी शिविरको पहिलो ब्यान्ड

...यसरी दुबैतिर नै नयाँ नयाँ सङ्गीत सिक्ने उनको बाटो भयो । 

हाम्रो विकास सडक पुर्‍याउन मात्र केन्द्रित भयो : नविन सुब्बा

क्षमतालाई पनि सडकसँग जोडिदिनुपर्‍यो । सडक निर्जीव चिज भएर मात्र जानु भएन । 

जसले साथीहरूसँग भिडियो कल गर्दै ‘ड्रिफ्टिङ क्लाउड्स’ डकुमेन्ट्री बनाइन्

सङ्खुवासभाको एउटा सानो गाउँ, मानेभञ्ज्याङमा दिपा श्रेष्ठ जन्मिइन् । आफ्नो अधिकांश बाल्यकाल त्यहाँ बिताइन्...

गल्ती आरके अदिप्त गिरी कै हो

गल्ती आरके अदिप्त गिरी कै हो ।  छँदाखँदाको फोटोग्राफीको करियर छोडेर तीनलाई कुस्मा फर्किनुपर्ने...

फिल्म पनि सम्पदा हो भन्ने कुरा राज्यले बुझ्नुपर्छ : छिरिङ रितार शेर्पा

छिरिङ रीतार शेर्पा पोखराको हेम्जामा जन्मिए ।  उनका बुबा उनी सानै हुँदा स्विस रेडक्रसमा...

अनि कोठामा लेखेको गीत लाखौँको मनमा पुग्यो

आफ्नो गीतले कसैको जीवनमा प्रभाव पारेको देख्दा उनलाई खुसी लाग्छ ।

‘कुनैबेला फिल्म हल छिर्न संघर्ष थियो, अहिले उनको फिल्म हलमा लाग्दैछ’

पुष्कर कार्कीले ‘द एज अफ डार्कनेस’ नाटकमार्फत पहिलो पटक रङ्गमञ्चमा पाइला टेके ।

जहाँ बन्छन् नेपाली जातजाति र भेषभुषालाई प्रतिबिम्बित गर्ने गुडिया (तस्बिरहरू)

कला र संस्कृतिलाई मासिन नदिन जातीय भेषभुषालाई विशेष ग्राहयता दिइएको छ ।

यो कथा हामीलाई भन्नु थियो, वर्ल्डकप भएकै बेला भन्नु थियो : रामकृष्ण पोखरेल

वर्ल्डकप सकियो तर, त्यहाँ स्टेडियम बनाउँदा बितेका कयौँ मान्छेको सपना हरायो ।

हिजो ‘आवारा भई’ भन्नेले आज ऊ जस्तो व्यवसायी हुनुपर्छ भन्न थालेका छन्

उनले अहिलेसम्म ग्राहकहरूसँग नराम्रो अनुभव गरेको थाहा पाएकी छैनन् ।

जसलाई संवेदी नाटक लिएर विश्व यात्रा गर्न मन छ

उनको कला यात्राको कथा पनि रोचक छ । 

भोगाइबाट निस्किएको ‘म दामी छु’

हातमा रहेको गिटार बजाउँदै गर्दा एउटा नयाँ सङ्गीतको टुक्रा बज्यो ।

डिजे राजु जन्माएको ३८ वर्ष पुरानो ‘रथ चाइल्ड’ ब्याण्ड

.....त्यही बेला उनले ‘च्याङ्बा ओई च्याङ्बा’ गीत थाहा पाए । 

अहिले उनको व्यवसायमा आमाले काम सघाउँछिन्

जति धेरै काम गर्‍यो, उति धेरै सिप सिकिँदै, अझै राम्रो हुँदै गइनछ भन्ने उनको...

यजुले बाँसुरी रोजेकी थिइनन्

बाँसुरी बजाउँदा र दिनहुँ अभ्यास गर्दा उनलाई सन्तुष्टि महसुस हुन्थ्यो, बाँसुरी साथी भइरह्यो । 

‘मलाई आर्टिस्ट भनेर चिनाउने यही पोटरी हुनेछ’ – कुशल प्रजापति

म हतासिँदै दौडिँदै थिएँ । मानौँ म्याराथनमा समयसँग प्रतिस्पर्धा गरिरहेको थिएँ । मसँगै उस्तै...